Een gezonde geest in een gezond lichaam. Als mens zijn we het een beetje kwijtgeraakt. Razen maar door. Met sporten en gezond eten zorgen we nog wel voor ons fysieke lichaam, maar de geest schiet er vaak bij in. We zijn het grote geheel verloren. De natuur kan ons helpen de balans weer te vinden. De rust.
Verwondering.
De balans in mijn leven vind ik voor een groot deel in de natuur. In onze moes-, kruiden- en bostuin. Er leven tientallen ‘wezens’ die onze aandacht verdienen. Planten, bomen, beestjes. Door ze beter waar te nemen en je erin te verdiepen, bekijk je als mens de wereld ineens op een heel andere manier. ‘Ik denk dus ik ben’, schreef filosoof René Descartes honderden jaren geleden al. Je komt tot je ware ik. Je bent niet bezig met overleven, waar we zo vaak zo druk mee zijn. Je gaat je verwonderen.
Verwonderen
We zijn het verleerd, of we nemen er simpelweg de tijd niet voor. En het is toch zo goed voor ons. Verwonderen. Het maakt blij en houdt je gezond. Het enige wat je hoeft te doen is je zintuigen gebruiken. Sta eens stil bij alledaagse dingen. Ontspan, kijk, ruik, hoor en voel. Ga een gesprek aan. Je merkt dan dat het meest gewone je iets kan vertellen. En des te dieper het gesprek gaat, des te mooier het wordt. Geniet ervan. Vanuit je hart. In alle rust.
De schoonheid van de Wilde cichorei.
Het is voor mij bovenal de natuur die verwondert. Zelf ervaar ik het elke dag tijdens het werken in het groen van de Hubertinahof, onze tuin in het Limburgse Arcen. Het ontspant en doet mij goed. Ik weet weer dat ik er ben. Vooral als ik de tijd neem en rustig waarneem. Het kan echt van alles zijn. Een kikker rustend in de vijver, een vogel tjilpend in het gras, een vlinder fladderend in de lucht, een worm kruipend in de aarde. Of de elegantie van een uitgebloeide paardenbloem, de schoonheid van de Wilde cichorei en de verse knoppen aan een boom.
‘Verwondering is het begin van alle wijsheid’
Neem nu de notenboom. Niet alleen een stam met takken en bladeren, maar een levend wezen. Het ademt en zorgt voor zuurstof. De boom ‘praat’ via schimmels in de bodem met andere bomen in de buurt. En de boom brengt lucht, licht en voeding in de bodem. En kijk eens hoe een boom groeit. Naar de knopen op de takken waaruit elk jaar weer nieuw leven tevoorschijn komt. Verbaas je over hoe groot de boom is. Hoe oud zou hij wel niet zijn, wat heeft hij allemaal meegemaakt? Ruik aan de bloesem, voel aan de stam en ‘luister’ wat de boom jou te vertellen heeft. Het zal je verwonderen.
De walnoot in de lente
De boom biedt eveneens ruimte aan veel verschillende beestjes. Als je verder inzoomt zijn het stuk voor stuk unieke levende wezens. Wist je bijvoorbeeld dat de witte halvemaanzweefvlieg net als de kolibrivinder stil kan hangen in de lucht? Dat komt omdat deze zweefvlieg met de vleugels wel 300 slagen per seconde haalt.
De stadsreus
Of neem de stadsreus, een ander soort zweefvlieg. Hij doet zich anders voor dan hij is. Dat komt vaker voor in de natuur. Het heet mimicry. Een van de meest fascinerende fenomenen in de natuur. Zo doet de stadsreus zich voor als een hoornaar. Hij heeft echter geen angel en kan dus niet steken. Maar omdat hij er zo gevaarlijk uitziet, houdt hij zijn vijanden op afstand.
En je hoeft echt niet de boeken in te duiken om je te verwonderen. Liever niet zelfs. Ga naar buiten. Lekker wandelen. Gebruik je zintuigen en wees er echt bij. Ineens realiseer je dan dat alles op aarde in elkaar grijpt. Dat we allemaal deel zijn van het universum. De planten, de bomen, de beestjes en de mens. De een niet meer of minder dan de ander. En dat we elkaar nodig hebben. Of zoals Plato het lang geleden al zei: ‘Verwondering is het begin van alle wijsheid’.
Mocht je na alle verwonderingen nieuwsgierig zijn geworden, dan kan je hieronder kennis met mij maken. En wil je meer weten wat verwonderen voor je kan betekenen, neem dan contact met mij op.
Ik sla de laatste tijd steeds vaker mijn zintuigen uit. Om te voelen en te beleven. En te verwonderen. Verwonderen deed ik ook op de driejarige opleiding tot natuurvoedingskok. Deze opleiding heeft mij veel gebracht. Niet alleen hoe je gezond en vega(n) kunt koken, maar ook het inzicht dat wij als mens ‘slechts’ deel zijn van het universum. We delen de aarde met alles wat leeft. En hoe ver we als mens inmiddels van de natuur staan. Dat veel van onze voeding (ultra)bewerkt is. Het was voor mij een mooie frisse kijk.
Dit inzicht, en het enthousiasme van de lerares over moestuinieren, was voor mij onder meer de reden dat Carolien en ik een stuk grond kochten in Arcen. Om er een biologische moes-, kruiden- en bostuin van te maken. Dit stukje groen van ongeveer 2.500 vierkante meter kreeg de naam Hubertinahof. Wij zijn sinds die tijd vrijwel dagelijks in de tuin te vinden. Om te werken, te luieren en te verwonderen. En dat verwonderen ervaar je vooral door in de tuin aan de slag te gaan. Je komt van alles tegen. Groot en klein. Therapie in het geniep, met respect voor alles en iedereen.
Verwonderen in de natuur doe ik al langer, maar ik realiseerde mij pas echt hoeveel het mij doet tijdens mijn opleiding ‘Begeleidingskunst in natuur en tuin’ aan de Kraaybeekerhof. Dat er meer is dan het fysieke lichaam. Dat er ook een geest is die gevoed moet blijven worden. ‘Blijf verwonderen’, kreeg ik te horen. Het bleek een van de beste adviezen. Zo eenvoudig, maar het doet zo goed. Dit wil ik doorgeven. Want het is natuurlijk niet alleen goed voor mij.
