‘We moeten ons als mens weer meer verbinden met de natuur’, je hoort het vaak. Maar wij zijn natuur. En we kunnen leren van de natuur. De natuurwijsheid is daarom de basis voor mijn ‘begeleidingskunst’. Want alleen met praten en denken komen we er vaak niet uit. Ervaren is dan het beste. Of het nu gaat om vragen over het leven of werk.
Eerlijk gezegd heb ik nooit kunnen vermoeden dat ik ooit nog eens mocht ervaren hoeveel wijsheid de natuur voor ons in petto heeft. Het begint allemaal met mijn opleiding ‘Begeleidingskunst in natuur en tuin’ aan de Kraaybeekerhof. Voor het afstuderen aan deze opleiding heb ik een aantal cliënten begeleid. Ieder met een eigen persoonlijke vraag. Over het leven, over het werk.
Na de intake gaan we aan de slag. We gaan wandelen. Onderweg doen we een ontspanningsoefening. Prikkelen alle zintuigen. Ontspannen beginnen we aan de creatieve opdracht. We spreken ons onbewuste aan. Komen tot de kern. En daarmee tot nieuwe inzichten. Net als de cliënten ervaar ik dat het werkt. Ik besluit de begeleidingskunst in de natuur te omarmen.
Ik vind het echt wonderlijk om te zien wat het buiten werken met cliënten doet. Natuurwijsheid en creatieve opdrachten brengen de cliënten tot nieuwe inzichten. Dat lijkt wellicht een beetje vaag als je het nog nooit heb gedaan. Maar je moet het echt zelf ervaren. Want het werkt. Om niet altijd overal over na te denken, te blijven peinzen. Maar de natuur als gids te vragen. Een opening te maken tussen hoofd en hart.